kefalonianet

του Γιάννη Βλαχούλη

Πριν 43  χρόνια ο Γιαν Πάλατς* αυτοπυρπολήθηκε και έγινε, δικαίως, παγκόσμιο σύμβολο.
 
Ο ανώνυμος Ελληνας συνταξιούχος που αυτοκτόνησε για την ΙΔΙΑ αιτία χλευάστηκε απο τον ανεκδιήγητο, κατάπτυστο, αξιοκαταφρόνητο Ελληνα(;) πολιτικό και δή πρώην υπουργό Μπεγλίτη..
Ο συνταξιούχος φαρμακοποιός που θυσιάστηκε σήμερα δεν πρόκειται να γίνει βέβαια παγκόσμιο σύμβολο γιατί η υπέρτατη πράξη αξιοπρέπειας στήν οποία προέβη, ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΤΑΞΗ.
Ως πολίτες όμως ας χαράξουμε ανεξίτιλα στην μνήμη μας την πράξη του.
Ταυτόχρονα είναι καθήκον ΟΛΩΝ μας να τιμωρήσουμε με κάθε τρόπο τους κάθε λογής Μπεγλίτες όπου και όποτε μας δίνεται η ευκαιρία.

 Γιάν Πάλατς

Jan Palach

Τσέχος φοιτητής, σύμβολο της αντίστασης κατά των Σοβιετικών εισβολέων στην Τσεχοσλοβακία το 1968.
Γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1948 στο Βσέτατι και το 1966 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Κάρλοβι για να σπουδάσει Φιλοσοφία. Τον Αύγουστο του 1969 βίωσε και αυτός, όπως και εκατομμύρια συμπατριώτες του, την κατάλυση της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας του από τα τανκς του Κόκκινου Στρατού. Η Μόσχα δεν ανεχόταν το πείραμα ανανέωσης του κομμουνισμού (σύζευξη του υπαρκτού σοσιαλισμού με τη δημοκρατία), που επιχειρούσε ο γραμματέας του κόμματος Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ. Είχαν περάσει 15 μήνες κάτω από τη σοβιετική μπότα και ο νεαρός Πάλατς σκέφτηκε μια πράξη απελπισίας για να ταρακουνήσει τις συνειδήσεις των συμπατριωτών του.
Το απόγευμα της Πέμπτης 16ης Ιανουαρίου 1969 περιλούστηκε με βενζίνη στην κεντρική πλατεία της Πράγας Βεντσεσλάς και αυτοπυρπολήθηκε, παρά τις προσπάθειες των περαστικών να τον σώσουν. Στην τσάντα του βρέθηκε ένα σημείωμα, γραμμένο σε μαθητικό τετράδιο, που έγραφε: 
«Επειδή οι λαοί μας βρίσκονται στα πρόθυρα της απελπισίας, αποφασίσαμε να διαμαρτυρηθούμε για να ξυπνήσουμε τη λαϊκή συνείδηση. Η ομάδα μας αποτελείται από εθελοντές, πρόθυμους να πυρποληθούν για τον κοινό σκοπό. Επειδή μου έτυχε να τραβήξω τον αριθμό 1, έγραψα εγώ την πρώτη επιστολή κι έγινα ο πρώτος ανθρώπινος δαυλός. Απαιτούμε την κατάργηση της λογοκρισίας και την απαγόρευση της «Ζπράβι» (της εφημερίδας των σοβιετικών δυνάμεων κατοχής). Αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά μας εντός πέντε ημερών, στις 21 Ιανουαρίου 1969, κι αν ο λαός μας δεν παράσχει επαρκή υποστήριξη στα αιτήματά μας με κήρυξη γενικής απεργίας, θα ανάψει ο δεύτερος δαυλός». Υπογραφή: «Ο δαυλός Νο 1».