ΔΙΠΟΛΙΣΜΟΣ - Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ - Ο ΔΡ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΙΝΤ!!!

Rene Magritte – Le Double Secret

κείμενο : Ελένη Γιαννακούδη

O Ρόμπερτ Λούις Μπάλφουρ Στίβενσον (Robert Louis Balfour Stevenson) ξεκινά από τη θεωρία ότι ο ενάρετος άνθρωπος εμπεριέχει τον ανήθικο, που μπορεί να τιθασεύει και ελέγχει με τη χρήση κατάλληλων φαρμάκων. Ο ανήθικος απελευθερώνεται και μπορεί πλέον απρόσκοπτα να ικανοποιεί τη φύση του. Ο κύριος Χάιντ που αναδύεται μέσα από τον καλό Δρ Τζέκιλ είναι μια από τις ενσαρκώσεις του κακού που παραμονεύει μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο.

Στη σύγχρονη εποχή η μυθολογία του Στίβενσον αποδεικνύεται προφητική. Το γεγονός ότι η διπλή διαταραχή προσωπικότητας υπάρχει στον πραγματικό κόσμο ενισχύει αυτή τη θεωρία.

ΔΙΠΟΛΙΣΜΟΣ – Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ - Ο ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ – Ο ΙΤΑΜΟΣ- Ο ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΡΕΠΗΣ - ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ:

Πολλά περνούν από μέσα της, αλλά τίποτα δεν μένει…

Ο Δρ Τζέκιλ και ο κύριος Χάιντ έχει μπερδεμένες σκέψεις. Η σύγχυση που αισθάνεται
 συχνά αντιπροσωπεύει τις ευθύνες του και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν.

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ: Ο Δρ Τζέκιλ είναι μελιστάλαχτος άνθρωπος.

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ: Ο κύριος Χάιντ, το πρόσωπό του είναι γεμάτο με άγριο μίσος, φέρνοντας κακή εμπειρία σε όποιον τον
βλέπει. Ένα άτομο που έχει διπλή διαταραχή προσωπικότητας, έχει συνήθως δύο ή περισσότερες διαφορετικές προσωπικότητες στον εαυτό του. Ποτέ δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την κατάσταση για να ζει κανονικά και με χαρά. Εγωμανής, ανίκανος να δεχθεί την άρνηση, μεγαλομανής, εκδικητικός, μοχθηρός, συναισθηματικά ανισόρροπος.

Δύο μέτρα και σταθμά, να προβάλλει επικοινωνιακά την εικόνα ανδρός που «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του», του Αρχαγγέλου, που κραδαίνει τη ρομφαία. Απεναντίας στη δεύτερη περίπτωση ο Αρχάγγελος κάνει την πάπια! Αλλοίμονο! Ποιος έχασε την ευθιξία να τη βρει;; 

Ακούγοντας όλα αυτά τα μελιστάλακτα, ο απλός πολίτης διερωτάται: Πόσες μεταμορφώσεις να ζήσουμε, Θεέ μου; Αυτός ο άνθρωπος που καλεί σε ενότητα και δείχνει να γνωρίζει που θα οδηγήσει ο διχασμός, δεν είναι οι ίδιος που τορπιλίζει την ενότητα και προετοιμάζει το έδαφος για νέες τραγωδίες και για το οριστικό γκρέμισμα; Δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που καθημερινά προσφέρει απτά δείγματα ανθρώπου που δεν κατανοεί τις ευθύνες και την αποστολή του; Δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος, αντί να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την ανυπαρξία ενότητας, όφειλε να καθίσει γύρω από το ίδιο τραπέζι και να προσπαθήσει να εξεύρει κοινή γραμμή; Ο ίδιος άνθρωπος είναι. Ή μάλλον Δρ. Τζέκιλ και κύριος Χάιντ είναι.

Όλη την ημέρα παρουσιάζεται πρωτόμαχος ενότητας και τη νύκτα βγαίνει σε αναζήτηση θύματος και κατασπαράσσει την ενότητα.

Περίσσεψε η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός και δεν μπορεί να γίνει πια ανεκτός από τον προβληματισμένο πολίτη. Δεν νομιμοποιείται να εμπαίζει τόσο άγαρμπα το λαό και να αλλάζει τόσο εύκολα προσωπεία. Δεν θέλει ενότητα, διότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι όποιες φιλοδοξίες του μέσα σε κλίμα ενότητας και συνεργασίας. Καλλιεργεί κλίμα διχασμού, επειδή μέσα από την πόλωση, τη σύγκρουση, τις κοκορομαχίες, πιστεύει ότι μπορεί να προωθήσει τα συμφέροντά του και τις προσωπικές φιλοδοξίες.

Μην απορείτε για το αν κοιμάται τα βράδια ο Δόκτωρ Τζέκιλ. Βεβαίως και κοιμάται! Αλλά ξυπνά ο κύριος Χάιντ. Άβυσσος η ψυχή του!!!!!

Το παιγνίδι που ξέρουμε, που βλέπουμε και διαβάζουμε να εκτυλίσσεται στις διαστάσεις του διπολισμού.

Ας ευχηθούμε και ας τραγουδάμε:

Ο Δρ Τζέκιλ να γυρίσει!!!! Ο κύριος Χάιντ να φύγει!!!!!

ΑΓΓΕΛΟΣ- ΕΞΑΓΓΕΛΟΣ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Μπομπ Ντίλαν
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
ώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του 'ρθε ξαφνικά
κι άρχισε να φωνάζει με μανία

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μην μας πει κανένα

Ή εναλλακτικά: http://youtu.be/cUxUPtUalEQ