9 ΜΑΗ 1945

του Νίκου Μπογιόπουλου

Σήμερα και πάντα θα είναι η Μέρα που παρελαύνουν οι 200 της Καισαριανής.

Που η Ηλέκτρα και ο Αρης, ο Χαρίλαος και ο Νίκος, ο Πλουμπίδης, ο Ρίτσος και ο Μπελογιάννης στέλνουν περήφανο χαιρετισμό από το Γοργοπόταμο, από τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ στην Αλαμάνα, στην Κοκκινιά και στην Καλογρέζα.

9 Μάη 1945

Σήμερα και πάντα θα είναι η Μέρα που το κόκκινο του αίματος γίνεται ένα με το κόκκινο αστέρι στον μπερέ του Τσε.

Που το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο γίνεται ένα με το κόκκινο της Μακρονήσου, του Αναπλιού και της Γυάρου.

9 Μάη 1945

Σήμερα και πάντα αυτή θα είναι η Μέρα που το κόκκινο χρώμα ενώνει τα οδοφράγματα της Κομμούνας με τις αγχόνες του Σικάγου.

Που το κόκκινο του Χαϊδαριού γίνεται ένα με το κόκκινο Σμόλνι του Οκτώβρη.

Που το κόκκινο του Μεγάλου Δεκέμβρη της Αθήνας γίνεται ένα με το Στάλινγκραντ και με τη σημαία του στρατού της εργατικής τάξης να κυματίζει στο Ράιχσταγκ.

Η 9η Μάη θα είναι πάντα η μέρα που θα στοιχειώνει τους δημίους των λαών.

Είναι η Παγκόσμια Μέρα που θα θυμίζει ότι η υπογραφή στην Ιστορία γράφεται πάντα με το αίμα των δούλων.

Με το αίμα των πληβείων.

Των κολασμένων.

Με το αίμα, τον ιδρώτα και τους αγώνες των προλετάριων!