του Θανάση Καρτερού
Τι ωραίο μπάχαλο! Ο Φλωρίδης κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έγινε αυτό που ο ίδιος ήταν τόσα χρόνια -διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Ο Πάγκαλος -μάλιστα, ο Πάγκαλος!- κατηγορεί τον Τσίπρα για ψεύτη. Ο Πλεύρης (του Πλεύρη) δηλώνει ότι θα προσέλθει στη Ν.Δ. για να ενισχύσει το ανάχωμα -τσιμέντο να γίνει, αρκεί να μην περάσουν οι Τάταροι. Ο Βενιζέλος ξιφουλκεί κεντροαριστερά. Σύμπας σχεδόν ο κόσμος των καναλιών και των εφημερίδων αγωνιά για τις επιχειρήσεις που θα κλείσει και για την Ευρώπη από την οποία θα μας αποκλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έχει κάτι το εντελώς κινηματογραφικό όλη αυτή η υστερία -ούτε σκηνοθετημένη να ήταν που λέει ο λόγος. Κάτι από παλιό γουέστερν -οι Καλοί, ο Κακός, κι η Άσχημη. Και, το κυριότερο, κάτι από δικαστήριο. Ή μάλλον όχι απλώς κάτι, αλλά πολύ από δικαστήριο. Έπηξαν παράθυρα και πόρτες, οχτάστηλα και μονόστηλα, από δικαστές, εισαγγελείς, εφέτες, πρωτοδίκες, δικαστικούς κλητήρες, ειρηνοδίκες. Και δικάζουν τον ένα και μοναδικό κατηγορούμενο. Η χώρα που αναδείχτηκε κάποτε σε απέραντο φρενοκομείο, τώρα διεκδικεί την τιμή να καταστεί απέραντο δικαστήριο.
Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά το ΚΚΕ τι θέλει σ’ αυτή την παλιοπαρέα; Πώς μιλούν για παραπλάνηση του λαού κι ο Πλεύρης κι η Αλέκα; Πώς δείχνουν με το δάχτυλο τον ψεύτη στο εδώλιο κι ο Πάγκαλος κι ο Περισσός; Πώς γίνεται να είναι δυο εισαγγελείς στη δίκη -ένας από τα αριστερά και ένας από τα δεξιά; Ποια τύφλωση δεν τους επιτρέπει να δουν ότι όσο μισό, ταλαντευόμενο, ασυνεπή, διστακτικό κι αν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ, η επίθεση που δέχεται έχει αγρίως ταξικά χαρακτηριστικά; Ότι θέλουν να τον αφανίσουν οι αυτουργοί της βαρβαρότητας που αφανίζουν ανθρώπους και δικαιώματα μέσα στο καθεστώς του Μνημονίου;
Κι αντί τώρα, μετά την προειδοποίηση της 6 Μάη, να χαμηλώσουν κάπως τους τόνους, πρόσθεσαν τη δική τους υστερία στην υστερία των άλλων. Έτσι σπρώχνουν το πολιτικό λάθος μέχρι τα όρια της πολιτικής μωρίας. Και το πολιτικό κόστος μέχρι τα όρια της κομματικής αυτοχειρίας. Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι σε κάθε πάνελ που εμφανίζονται να συναγωνίζονται σε εμπάθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν βαθύτερα στο βάλτο - εκλογικό και πολιτικό. Και προετοιμάζουν, όπως κάπου γράφτηκε, την επόμενη κρίση τους...
Τι ωραίο μπάχαλο! Ο Φλωρίδης κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έγινε αυτό που ο ίδιος ήταν τόσα χρόνια -διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Ο Πάγκαλος -μάλιστα, ο Πάγκαλος!- κατηγορεί τον Τσίπρα για ψεύτη. Ο Πλεύρης (του Πλεύρη) δηλώνει ότι θα προσέλθει στη Ν.Δ. για να ενισχύσει το ανάχωμα -τσιμέντο να γίνει, αρκεί να μην περάσουν οι Τάταροι. Ο Βενιζέλος ξιφουλκεί κεντροαριστερά. Σύμπας σχεδόν ο κόσμος των καναλιών και των εφημερίδων αγωνιά για τις επιχειρήσεις που θα κλείσει και για την Ευρώπη από την οποία θα μας αποκλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έχει κάτι το εντελώς κινηματογραφικό όλη αυτή η υστερία -ούτε σκηνοθετημένη να ήταν που λέει ο λόγος. Κάτι από παλιό γουέστερν -οι Καλοί, ο Κακός, κι η Άσχημη. Και, το κυριότερο, κάτι από δικαστήριο. Ή μάλλον όχι απλώς κάτι, αλλά πολύ από δικαστήριο. Έπηξαν παράθυρα και πόρτες, οχτάστηλα και μονόστηλα, από δικαστές, εισαγγελείς, εφέτες, πρωτοδίκες, δικαστικούς κλητήρες, ειρηνοδίκες. Και δικάζουν τον ένα και μοναδικό κατηγορούμενο. Η χώρα που αναδείχτηκε κάποτε σε απέραντο φρενοκομείο, τώρα διεκδικεί την τιμή να καταστεί απέραντο δικαστήριο.
Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά το ΚΚΕ τι θέλει σ’ αυτή την παλιοπαρέα; Πώς μιλούν για παραπλάνηση του λαού κι ο Πλεύρης κι η Αλέκα; Πώς δείχνουν με το δάχτυλο τον ψεύτη στο εδώλιο κι ο Πάγκαλος κι ο Περισσός; Πώς γίνεται να είναι δυο εισαγγελείς στη δίκη -ένας από τα αριστερά και ένας από τα δεξιά; Ποια τύφλωση δεν τους επιτρέπει να δουν ότι όσο μισό, ταλαντευόμενο, ασυνεπή, διστακτικό κι αν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ, η επίθεση που δέχεται έχει αγρίως ταξικά χαρακτηριστικά; Ότι θέλουν να τον αφανίσουν οι αυτουργοί της βαρβαρότητας που αφανίζουν ανθρώπους και δικαιώματα μέσα στο καθεστώς του Μνημονίου;
Κι αντί τώρα, μετά την προειδοποίηση της 6 Μάη, να χαμηλώσουν κάπως τους τόνους, πρόσθεσαν τη δική τους υστερία στην υστερία των άλλων. Έτσι σπρώχνουν το πολιτικό λάθος μέχρι τα όρια της πολιτικής μωρίας. Και το πολιτικό κόστος μέχρι τα όρια της κομματικής αυτοχειρίας. Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι σε κάθε πάνελ που εμφανίζονται να συναγωνίζονται σε εμπάθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν βαθύτερα στο βάλτο - εκλογικό και πολιτικό. Και προετοιμάζουν, όπως κάπου γράφτηκε, την επόμενη κρίση τους...
Εφημερίδα "Αυγή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου