του Αντώνη Βασιλάκη
Έχω
μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας που θέλουν να την γκρεμίσουν.
Μα αυτή ’ναι αιώνια, το ξέρω καλά, και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή
γιγαντωμένη. Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γίνουνται
και θα γεννηθούν από το αίμα αυτό κι από τα δάκρυα. Ποτέ δεν είχα τόση
πίστη κ’ εμπιστοσύνη στη ράτσα μας όπως τώρα. Είναι αιωνίως ο Χριστός
που ξανασταυρώνεται για ν’ αναστηθεί.
«Πρέπει,
αλήθεια, νά μαστε περήφανοι. την σύμπτωση αυτή να γεννηθούμε Έλληνες.
Και συν να νιώθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και
στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ο στοχασμός αυτός, τα
τελευταία τούτα χρόνια, που γνώρισα από κοντά την παγκόσμια inteligen
και είδα τους αντιπροσώπους της και τους μίλησα και τους έζησα, μου
δίνει τη Μεγάλη Βεβαιότητα για την ασύγκριτη αξία της ράτσας μας.
Γεννηθήκαμε άρχοντες. Φοβερή γη και ευθύνη».
Νίκος Καζαντζάκης, Γράμμα στον Μηνά Δημάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου