Τρέμε, Μνημόνιο!

του Θανάση Καρτερού

Με καμάρι ακούσαμε τον Αντώνη Σαμαρά να εκφωνεί όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα αγγλικά τη νικητήρια ομιλία του στο Ζάππειο. Για να καταλάβουμε ίσως οι ιθαγενείς πόσο καλά αγγλικά μιλάει. Αλλά κυρίως για να τον καταλάβουν καλά όλοι -ηγέτες, παράγοντες, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, στελέχη των ξένων ΜΜΕ, εκπρόσωποι των αγορών και των δανειστών-, οι οποίοι τον στήριξαν τόσο θερμά, με τόσες δηλώσεις και τόσες παραστάσεις τρόμου, χωρίς δυστυχώς να ομιλούν ελληνικά. Και να πειστούν ότι η επένδυσή τους έπιασε τόπο.
Διότι είναι προφανές: Ο Σαμαράς, εκτός από την επανάληψη της παπάρας ότι οι Έλληνες ψήφισαν υπέρ του ευρώ και τις βαρετές σαμαρολογίες για δουλειές, ασφάλεια και ανάπτυξη, για τον φόβο που δεν θα επικρατήσει και άλλα παρόμοια, ένα μόνο συγκεκριμένο πράγμα είπε: Ότι θα εφαρμόσει κατά γράμμα το Μνημόνιο: Θα σεβαστούμε, ασφαλώς, την υπογραφή και τις υποχρεώσεις της χώρας, η Ελλάδα έχει συνέχεια, συνέπεια και αξιοπρέπεια! Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε στους επικυρίαρχους μετεκλογικά και σε δυο γλώσσες, για να γίνει απόλυτα κατανοητό.
Θα πείτε ότι αυτό δεν το έλεγε στους ιθαγενείς προεκλογικά σε καμιά γλώσσα. Το σωστό να λέγεται, δεν το έλεγε. Τότε έλεγε, ζητούσε, απαιτούσε, και μάλιστα με ζόρικο ύφος, την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Μας υποσχόταν ότι θα επαναδιαπραγματευτεί την υπογραφή και τις δεσμεύσεις που τώρα θεωρεί την τήρησή τους εθνική συνέπεια και αξιοπρέπεια. Κάνοντας την καημένη την επαναδιαπραγμάτευση, που τόσο πιστά τον υπηρέτησε προεκλογικά, γαργάρα μετεκλογικά.
Εκτός πια αν είμαστε χαμένοι στη μετάφραση. Αν η φράση «θα εργαστούμε, μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, για να προσθέσουμε στις υποχρεώσεις μας τις αναγκαίες πολιτικές για την ανάπτυξη και για την αντιμετώπιση της βασανιστικής, τεράστιας, για τους Έλληνες, υπόθεσης της ανεργίας», μεταφράζεται στα αγγλικά του αγγλομαθούς Σαμαρά σε σκληρή επαναδιαπραγμάτευση. Κι ενώ εμείς βλέπουμε σ' αυτή το γνωστό πνεύμα γυφτο-ευρωπαϊσμού και επαιτείας, οι Αγγλοσάξονες ανατριχιάζουν από την αποφασιστικότητα που υποδηλώνει.
Είμαστε υποχρεωμένοι να μην προτρέχουμε, όμως, ανεξαρτήτως γλώσσας. Πρώτον γιατί το πρωτεύον επετεύχθη - δόθηκε η εγγύηση σεβασμού του Μνημονίου και διεσώθη η ελληνική αξιοπρέπεια. Και δεύτερον γιατί πρέπει να ενισχυθεί η ομάδα της επαναδιαπραγμάτευσης με τους αναπληρωματικούς της τροποποίησης και της βαθμιαίας απαγκίστρωσης.!!
Και τότε, τρέμε, Μνημόνιο...