του Βασίλη Μπόνιου
Καθώς οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούν με ανατριχίλα τα πρόσωπα των βουλευτών της «Χρυσής Αυγής» να παρελαύνουν στις οθόνες των τηλεοράσεων και του υποσυνείδητου το μυαλό πάει στους ανθρώπους που μας οδήγησαν ως εδώ.
Ο ένας, ο πολύφερνος ηγέτης της Ραφήνας, έφυγε νύχτα από το Μαξίμου και αφού τα πάσης φύσεως σκάνδαλα είχαν υψωθεί σαν σωρός από περιττώματα που απειλούσαν να πνίξουν το Κολωνάκι. Είχε προηγηθεί μια επίδειξη τζάμπα μαγκιάς στου Μπαιρακτάρη, όπου σε κατάσταση ευφορίας χτύπησε, την αλά Τσακ Νόρις, γροθιά του στη μπάρα και δήλωσε- σαν τον Ποπάυ μετά την λήψη μεγάλης ποσότητας σπανακίου-, ότι θα τσακίσει τους νταβατζήδες.
Τον κατάντησαν περίγελο. Του παρακολουθούσαν ακόμη και το τηλέφωνο της συζύγου του, την ίδια ώρα που πρόσωπα της επιλογής του φούνταραν από τα μπαλκόνια. Ο Αλογοσκούφης «οργίαζε» στο υπ. Οικονομικών ως απόλυτος
τσάρος και ο Πέτρος Δούκας, ο όψιμος κριτής της οικονομικής κατάστασης, ήταν εκείνος που ελάμβανε το πρώτο δάνειο της κυβέρνησης Καραμανλή από την Citibank, στέλεχος της οποίας είχε υπάρξει στο παρελθόν.
Οι αποκαλύψεις για τους κουμπάρους και τα ομόλογα, για τις «περιπέτειες» του Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου στη Μόσχα και το σκάνδαλο Βατοπεδίου- με έναν παπά που έφυγε κάτω από περίεργες συνθήκες από τη Κύπρο-να τυλίγει τα μπουμπούκια του Καραμανλή σε μια «άγια ζώνη» τον έκαναν να εξαφανισθεί από προσώπου γης.
Φυσικά ο Καραμανλής καλομαθημένος και λάτρης της ήσσονος προσπάθειας φρόντιζε να φεύγει από το Μαξίμου, όσο πιο νωρίς γινόταν.
Σε πολλές περιπτώσεις δεν πάταγε καν το πόδι του στο γραφείο αλλά άραζε σε ταβερνάκια της περιοχής. Από νεαρός φοιτητής είχε δείξει τις «αρετές» του.
Όταν βρέθηκα πριν κάποια χρόνια στο γραφείο του κορυφαίου δικηγόρου Τρύφωνα Κουταλίδη,-ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή-τον άκουσα να λέει για τον Καραμανλή
-Είχε έλθει εδώ ως ασκούμενος δικηγόρος, αλλά δεν κάθησε πολύ. Επέλεξε να ασχοληθεί με την πολιτική…
Έτσι ακριβώς. Μετά από κάποιες φωτοτυπίες και με αυτό τον πλούσιο σε εμπειρίες επαγγελματικό βίο, ο Καραμανλής κυβέρνησε την Ελλάδα!
Στη συνέχεια θα παρέδιδε τη χώρα στο άλλο πριγκιπόπουλο της συμφοράς. Ποια χώρα όμως; Μια χώρα των βαλκανίων που για να κυβερνηθεί θέλει ηγέτες κι όχι μαμόθρεφτα. Δεν θα κατηγορήσουμε τον Παπανδρέου για δόλο επειδή δεν έχουμε στοιχεία κι αυτό είναι υπόθεση της δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος όμως ήταν ολίγιστος και πολιτικά ανόητος και δειλός παρά τις διεθνείς του επαφές. Το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας τον κατάπιε εν ριπή οφθαλμού και εξαιτίας του έναν ολόκληρο λαό. Του άρεσε να κάνει ποδήλατο, να κολυμπάει, να γυμνάζεται, να ταξιδεύει. Ήταν ανίκανος να κυβερνάει και να επιλέγει στελέχη. Άλλο τόσο ανίκανος ήταν και ο λαός που τον έκανε πρωθυπουργό.
Ο κρυβόμενος πλέον Παπανδρέου με το ζόρι εξελέγη βουλευτής και όπως όλα δείχνουν πολύ δύσκολα θα εμφανίζεται δημόσια από δω και στο εξής.
Αφήσαμε για το τέλος το άλλο πριγκιπόπουλο της συμφοράς. Τον Αντώνη Σαμαρά. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτός δεν θα γίνει πρωθυπουργός ώστε να τριτώσει το κακό. Ο λαός θα είναι ασυγχώρητος σ’ αυτή τη περίπτωση μια και το παιδί μας έχει δείξει ότι είναι εξίσου άσχετος με τους δύο προηγούμενους. Ο Σαμαράς κατάφερε σε χρόνο dt να κατεβάσει τα ποσοστά της χαζοΝΔ σε ρεκόρ εκατονταετίας.
Αντί να φύγει νύχτα κι αυτός μας κοροιδεύει κατάμουτρα συνδιαλεγόμενος στα όρθια και μόλις 20’ της ώρας για να σχηματίσει κυβέρνηση. Πόσο σοβαρός ακούγεται ένας ηγέτης που θέλει να κυβερνήσει και παίρνοντας την διερευνητική εντολή κάνει ραντεβού με τον Βενιζέλο και τον Τσίπρα κοντά στα 20΄ της ώρας.
Ούτε για φραπέ ξεπέτα με γκόμινα να πήγαινε ο μπαγάσας. Περισσότερη ώρα παίρνει στον Χρύσανθο Λαζαρίδη να περιποιηθεί την πίπα του, η οποία τον βοηθάει να σκέπτεται και να κατεβάζει κοφτερές ιδέες, παρά τα ραντεβού του Σαμαρά για σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο ένας, ο πολύφερνος ηγέτης της Ραφήνας, έφυγε νύχτα από το Μαξίμου και αφού τα πάσης φύσεως σκάνδαλα είχαν υψωθεί σαν σωρός από περιττώματα που απειλούσαν να πνίξουν το Κολωνάκι. Είχε προηγηθεί μια επίδειξη τζάμπα μαγκιάς στου Μπαιρακτάρη, όπου σε κατάσταση ευφορίας χτύπησε, την αλά Τσακ Νόρις, γροθιά του στη μπάρα και δήλωσε- σαν τον Ποπάυ μετά την λήψη μεγάλης ποσότητας σπανακίου-, ότι θα τσακίσει τους νταβατζήδες.
Τον κατάντησαν περίγελο. Του παρακολουθούσαν ακόμη και το τηλέφωνο της συζύγου του, την ίδια ώρα που πρόσωπα της επιλογής του φούνταραν από τα μπαλκόνια. Ο Αλογοσκούφης «οργίαζε» στο υπ. Οικονομικών ως απόλυτος
τσάρος και ο Πέτρος Δούκας, ο όψιμος κριτής της οικονομικής κατάστασης, ήταν εκείνος που ελάμβανε το πρώτο δάνειο της κυβέρνησης Καραμανλή από την Citibank, στέλεχος της οποίας είχε υπάρξει στο παρελθόν.
Οι αποκαλύψεις για τους κουμπάρους και τα ομόλογα, για τις «περιπέτειες» του Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου στη Μόσχα και το σκάνδαλο Βατοπεδίου- με έναν παπά που έφυγε κάτω από περίεργες συνθήκες από τη Κύπρο-να τυλίγει τα μπουμπούκια του Καραμανλή σε μια «άγια ζώνη» τον έκαναν να εξαφανισθεί από προσώπου γης.
Φυσικά ο Καραμανλής καλομαθημένος και λάτρης της ήσσονος προσπάθειας φρόντιζε να φεύγει από το Μαξίμου, όσο πιο νωρίς γινόταν.
Σε πολλές περιπτώσεις δεν πάταγε καν το πόδι του στο γραφείο αλλά άραζε σε ταβερνάκια της περιοχής. Από νεαρός φοιτητής είχε δείξει τις «αρετές» του.
Όταν βρέθηκα πριν κάποια χρόνια στο γραφείο του κορυφαίου δικηγόρου Τρύφωνα Κουταλίδη,-ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή-τον άκουσα να λέει για τον Καραμανλή
-Είχε έλθει εδώ ως ασκούμενος δικηγόρος, αλλά δεν κάθησε πολύ. Επέλεξε να ασχοληθεί με την πολιτική…
Έτσι ακριβώς. Μετά από κάποιες φωτοτυπίες και με αυτό τον πλούσιο σε εμπειρίες επαγγελματικό βίο, ο Καραμανλής κυβέρνησε την Ελλάδα!
Στη συνέχεια θα παρέδιδε τη χώρα στο άλλο πριγκιπόπουλο της συμφοράς. Ποια χώρα όμως; Μια χώρα των βαλκανίων που για να κυβερνηθεί θέλει ηγέτες κι όχι μαμόθρεφτα. Δεν θα κατηγορήσουμε τον Παπανδρέου για δόλο επειδή δεν έχουμε στοιχεία κι αυτό είναι υπόθεση της δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος όμως ήταν ολίγιστος και πολιτικά ανόητος και δειλός παρά τις διεθνείς του επαφές. Το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας τον κατάπιε εν ριπή οφθαλμού και εξαιτίας του έναν ολόκληρο λαό. Του άρεσε να κάνει ποδήλατο, να κολυμπάει, να γυμνάζεται, να ταξιδεύει. Ήταν ανίκανος να κυβερνάει και να επιλέγει στελέχη. Άλλο τόσο ανίκανος ήταν και ο λαός που τον έκανε πρωθυπουργό.
Ο κρυβόμενος πλέον Παπανδρέου με το ζόρι εξελέγη βουλευτής και όπως όλα δείχνουν πολύ δύσκολα θα εμφανίζεται δημόσια από δω και στο εξής.
Αφήσαμε για το τέλος το άλλο πριγκιπόπουλο της συμφοράς. Τον Αντώνη Σαμαρά. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτός δεν θα γίνει πρωθυπουργός ώστε να τριτώσει το κακό. Ο λαός θα είναι ασυγχώρητος σ’ αυτή τη περίπτωση μια και το παιδί μας έχει δείξει ότι είναι εξίσου άσχετος με τους δύο προηγούμενους. Ο Σαμαράς κατάφερε σε χρόνο dt να κατεβάσει τα ποσοστά της χαζοΝΔ σε ρεκόρ εκατονταετίας.
Αντί να φύγει νύχτα κι αυτός μας κοροιδεύει κατάμουτρα συνδιαλεγόμενος στα όρθια και μόλις 20’ της ώρας για να σχηματίσει κυβέρνηση. Πόσο σοβαρός ακούγεται ένας ηγέτης που θέλει να κυβερνήσει και παίρνοντας την διερευνητική εντολή κάνει ραντεβού με τον Βενιζέλο και τον Τσίπρα κοντά στα 20΄ της ώρας.
Ούτε για φραπέ ξεπέτα με γκόμινα να πήγαινε ο μπαγάσας. Περισσότερη ώρα παίρνει στον Χρύσανθο Λαζαρίδη να περιποιηθεί την πίπα του, η οποία τον βοηθάει να σκέπτεται και να κατεβάζει κοφτερές ιδέες, παρά τα ραντεβού του Σαμαρά για σχηματισμό κυβέρνησης.
Δυστυχώς και τους 3 αυτούς τύπους -όπως και τους
προηγούμενους- εμείς οι πολίτες τους εκλέξαμε. Και τους πληρώνουμε
ακριβά, λες και η ιστορία θέλει να μας δώσει ένα αξέχαστο μάθημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου