του Χρήστου Μαγγούτα
Αν είχα τη δύναμη θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς, αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να
καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.
Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το
μόνο...δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή.
Η εξήγηση ήταν σαφής:
«ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ Ή ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΈΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΣΩ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΟΥ. ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ».
Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να
πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή, κάτι σαν Μνημόνιο 2, το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.
Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:
«ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, ΗΓΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ».
Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΩΡΕΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».
Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε:
ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΉ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΛΑΟ.
Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:
«Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΑΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ».
Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.
Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο:
«ΘΑ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΥΠΟ ΕΝΑ ΟΡΟ: ΔΕ ΘΑ ΠΕΙΡΑΧΘΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ, ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΓΙΑΤ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ».
Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ...............(δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα).
Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον
πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2.500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Και το συμπέρασμα ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.
Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....
Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι
υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).
ΜΗΠΩΣ κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΚΙΝΓΚΣ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε - ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας ...στη χώρα που γεννήθηκε;
Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:
«ΕΧΩ ΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ
ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ».
Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη;
Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον.
ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝAΝΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ....
καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.
Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το
μόνο...δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή.
Η εξήγηση ήταν σαφής:
«ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ Ή ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΈΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΣΩ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΟΥ. ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ».
Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να
πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή, κάτι σαν Μνημόνιο 2, το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.
Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:
«ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, ΗΓΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ».
Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΩΡΕΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».
Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε:
ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΉ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΛΑΟ.
Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:
«Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΑΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ».
Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.
Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο:
«ΘΑ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΥΠΟ ΕΝΑ ΟΡΟ: ΔΕ ΘΑ ΠΕΙΡΑΧΘΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ, ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΓΙΑΤ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ».
Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ...............(δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα).
Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον
πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2.500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Και το συμπέρασμα ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.
Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....
Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι
υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).
ΜΗΠΩΣ κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΚΙΝΓΚΣ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε - ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας ...στη χώρα που γεννήθηκε;
Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:
«ΕΧΩ ΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ
ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ».
Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη;
Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον.
ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝAΝΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου