ΟΙ ΛΑΣΠΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΟΙ ΦΑΥΛΕΠΙΦΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

της Ελένης Γιαννακούδη

Τι είναι οι λασπάνθρωποι;

Μας αρέσει η βρώμα, μας αρέσει η γλίτσα.

Όχι, όχι στο νερό, ούτε μια σταλίτσα.

Μας αρέσει η λίγδα, μας αρέσει η λέρα.

Το σαπούνι μακριά, δυσωδία πέρα ως πέρα.

Λάσπη θέλουμε πηχτή, λάσπη γλιστερή, Λάσπη, λάσπη νερουλή, λάσπη, λάσπη βρωμερή

Λάσπη θέλουμε πηχτή, λάσπη βρωμερή, Λάσπη, λάσπη νερουλή, λάσπη γλιστερή

Λάσπη, λάσπη νερουλή, λάσπη βρωμερή, Λάσπη θέλουμε πηχτή, λάσπη γλιστερή

Λάσπη θέλουμε πηχτή, λάσπη γλιστερή, Λάσπη, λάσπη γλιστερή, λάσπη, λάσπη νερουλή,

λάσπη βρωμερή, Λάσπη….. Λάσπη……

Μας αρέσει η σαπίλα, μας αρέσει η έχτρα

Μας αρέσουν οι βόθροι, την ασπρίλα ξέχνα

Μας αρέσει η λίγδα, μας αρέσει η λέρα.

Το σαπούνι μακριά, δυσωδία πέρα ως πέρα.

Από: Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ

ΣΤΙΧΟΙ: ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ, ΝΑΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Το τραγούδι των λασπανθρώπων: http://youtu.be/be-aleckmdE

Η ιστορία είναι, φυσικά, του κ. Τριβιζά. Η επιθυμία του μικρού κοριτσιού, της Μαριάννας, να μη λιώσει ποτέ ο αγαπημένος της χιονάνθρωπος, ο Τουρτούρης, γεμίζει τον δεύτερο με την απαραίτητη δύναμη ώστε να κάνει το δύσκολο ταξίδι προς το Βόρειο Πόλο, τη χώρα με τους αιώνιους πάγους. Για χάρη του γλυκού κοριτσιού, ο Τουρτούρης θα περάσει κάθε είδους περιπέτειες· από τον Χρυσό Εχθρό (ο καυτός ήλιος) μέχρι τη Λασποχώρα, ώσπου να φτάσει στη μακρινή παγωμένη γη και να της στείλει τον μήνυμα της δικαιωμένης υπόσχεσης: για χάρη σου δε θα λιώσω ποτέ. Ο Τριβιζάς καταφέρνει, όπως πάντα, μια απλή ιδέα να την μετατρέψει σε αφηγηματικό εύρημα ώστε να μας μεταφέρει ένα από τα αγαπημένα του μηνύματα: η υπομονή και επιμονή γεννάει θετικά αποτελέσματα και η δύναμή της αντλείται από τα ειλικρινή αισθήματα.

Τι είναι το ΤΙΠΟΤΑ;

Το Τίποτα είναι ανούσιο, άοσμο, άγευστο στοιχείο, δεν προκαλεί καμία αλλαγή στις ουσίες με τις οποίες αναμιγνύεται, εκτός αν αναμιχθεί με τα κόπρανα, οπότε δημιουργεί μπουρμπουλήθρες. Το Τίποτα έχει ως βασική χρήση την παραγωγή κενού. Το κενό αποτελείται από Τίποτα και δυο τρία ακόμα μη-πράγματα, συνήθως Καθόλου και Πουθενά. Χημικά το Κενό συγγενεύει με το Μηδένιο, το Κανένιο, το Ούκ και το Πάπαλα. Το Τίποτα, μαζί με το οξυγόνο και το

οξυζενέ, είναι το βασικό συστατικό του ΑΕΡΑ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΥ. Η ακριβής αναλογία των τριών συστατικών είναι ένα μυστικό που κρατιέται κρυφό από αλλεπάλληλες γενιές ΑΕΡΙΤΖΗΔΩΝ.

Παρόλο που το Τίποτα είναι ένα στοιχείο άφθονο στη φύση, το εμπόριο του Τίποτα και των υποπροϊόντων του ήταν από απαρχής των ανθρωπίνων κοινωνιών μια εξαιρετικά προσοδοφόρα δραστηριότητα. Οι πρώτοι που ανακάλυψαν την αξία του ήταν η μεσαιωνική συντεχνία των Αεριτζήδων, οι οποίοι άρχισαν να το διαθέτουν στην αγορά είτε ακατέργαστο είτε σε μορφή Αέρα Κοπανιστού και να πληρώνονται για αυτό με υπέρογκα χρηματικά ποσά.

Αν το τίποτα το ταυτίσουμε με την ανυπαρξία, τότε προφανώς δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι της φυσικής πραγματικότητας οπότε δεν έχει νόημα να αναφερθούμε σ' αυτό. Στην κβαντική φυσική το τίποτα (quantum vacuum) σημαίνει απουσία πραγματικών σωματιδίων ύλης, όχι κάποιο χώρο που δεν υπάρχει ..τίποτα απολύτως.

Επιλεγμένα από: http://frikipaideia.wikia.com/wiki/Τίποτα

Σύμφωνα και με τα παραπάνω, οι λασπάνθρωποι λοιπόν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

Πρώτη: στους εξουσιαστές οποιασδήποτε καρέκλας, που διαθέτουν ένα κεφάλι ξύλινο, ασυγκίνητο, ανέκφραστο, αμετακίνητο, «κενόν αισθημάτων και ιδεών και πλήρες φιλοδοξιών», μαζί με τα πληρωμένα παράσιτά τους και τους χρήσιμους ηλίθιους, τα φερέφωνά/τ’ ανδρείκελά τους δηλαδή, και μην ξεχνάμε και τους παρακοιμώμενους αυτών, τα υποχείρια της φαυλοκρατίας, που θα μηχανορραφούν με τις παρελκυστικές τους τακτικές και θα παίζουν τα παιχνίδια τους. Αυτά που με τη μεγάλη τους  ασχετοσύνη, την αντεργατικότητα, την αντισυναδελφικότητα, των αρχόντων της τεμπελιάς, οι ημιμαθείς, φαύλοι και αδαείς, παίρνουν τα συνεκτικά κείμενα και τα φτιάχνουν έναν αχταρμά στο κρανίο τους. Αυτά που μπλέκουν τα πονήματα άλλων άξιων ανθρώπων με διαδικασίες και φαρισαϊσμούς περί δήθεν αντιστρατεύσεως ηθικής και νομιμότητας και χάνουν προθεσμίες και την ουσία των υποθέσεων, γεννώντας εσωτερικές αντινομίες, επαναλαμβάνοντας φαύλους κύκλους. Η  γάγγραινα με τις γραφειοκρατικές και ευθυνοφοβικές αγκυλώσεις της, το μεγάλο βαρίδι, που καθίστανται τροχοπέδη της προόδου και γενεσιουργός αιτία αναπτυξιακής υστέρησης της χώρας μας. Όπως και με τις ηγεμονικές νευρώσεις τους,  τον πολιτικαντισμό και τα κόμπλεξ τους, φέρνουν την χώρα στον πάτο της ανάπτυξης.

Μοναδικό κριτήριο επιλογής τους; ο συνειδητός εκμαυλισμός τους,   η αναρρίχησή τους στην ιεραρχία με τη μέθοδο της ευνοιοκρατίας, ο αρπακτικός παρασιτισμός τους, η πατρωνία, οι «κουμπαριές», το αλισβερίσι….. ...και οι πρώτοι έσονται έσχατοι και οι έσχατοι έσονται πρώτοι …… Θα τους/τις αναγνωρίσετε από μακριά. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι αιωρούνται συνεχώς, σαν πολύχρωμο μπαλόνι. Δεν στέκουν πουθενά. Διαρκώς κινούνται κ’ αναζητούν να προσεταιριστούν την εξουσία, όπου κι αν βρίσκεται. Δεξιά ή αριστερά ή κεντρώα, δεν έχει σημασία. Φτάνει να τη βρουν!!!! Είναι μια πολιτική που συνδυάζει ταυτόχρονα το ευλύγιστο καλάμι, που λυγίζει και στο ελαφρότερο φύσημα του ανέμου. Το χαμαιλέοντα, που αλλάζει χρώματα αναλόγως του περιβάλλοντός του και τον ιπποπόταμο που «χάφτει» οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο του, ακόμα και σκουπίδια, για να ικανοποιήσει την αδηφάγο όρεξή του.

Καλλιεργούν μια άγονη γραφειοκρατία – τον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας των μανδαρίνων- για να κάνουν δήθεν ανάπτυξη και να χαράξουν το μέλλον. Οχυρωμένοι πίσω από τυπικότητες, με ευθυνοφοβία και επικαλούμενοι με το παραμικρό αραχνιασμένες εγκυκλίους, υποβάλουν σε ταλαιπωρία υγιείς υποθέσεις, με την υπεροψία του μανδαρίνου. Γραφειοκρατία αμετακίνητη, στείρα, κι όπως πάντα  αυτοτροφοδοτούμενη  μέσω του παρασιτισμού της στο εθνικό σώμα. Καταστροφική για την ανάπτυξη, τρεφόμενη από τον επίπλαστο ρόλο του πλοηγού στην πολυνομία με κούφια μελετήματα και λεκτικά σπουδάσματα  επί του περιττού ή επί της προστασίας από την ενδεχόμενη ανάληψη ευθυνών.

Οι σπαστικοί γραφειοκράτες που έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση.  Δυνάστες πάσης μορφής και έντασης. Δυνάστες που χρησιμοποιούν την «εξουσία» που τους παρέχει η γραφειοκρατία και η πολυνομία, για να ταλαιπωρούν ή ακόμη και να εξουθενώνουν.

Δεν συνεργάζονται ώστε να είναι μέρη της λύσεως των προβλημάτων και όχι μέρη  συσσωρεύσεως  μάταιων αδιεξόδων.

Επιβάλλουν τις όποιες απόψεις τους και ποτέ δεν ρωτούν, ώστε να μορφώσουν άποψη. Προδίδουν, παραδίδουν σε ξένους οτιδήποτε, ώστε να εκδικηθούν, να ξεφορτωθούν και ν’ αξιοποιήσουν μεγαλομανώς δημοσιοσχετίστικα τα τερτίπια τους.

Κάθε τι αναπτυξιακό το ετεροκαθορίζουν, το παρεμποδίζουν, το δυσφημούν και το ετεροσφετερίζονται πολύ χειρότερα.

Προσπαθούν να προσεταιριστούν διάφορους, ώστε να εξασφαλίσουν τα νώτα τους, ν’ αποκρύψουν την κραυγαλέα αδυναμία τους να  κάνουν κάτι παραπάνω απ’ όσα βρήκαν έτοιμα, ώστε να τα παρουσιάσουν ως διέξοδο απ’ την κρίση που οι ίδιοι δημιουργούν και συντηρούν, εμποδίζοντας όλα τα εκπονημένα στρατηγικά σχέδια, για να δίνεται η εντύπωση πως δεν λειτουργούν.  Όλα αυτά τα οποία έχουν στα χέρια τους δρομολογημένα, τα
ενεργοποιούν, αφού πρώτα υβρίσουν, διασύρουν και «εξοστρακίσουν» τους άξιους -οπότε νομίζουν ότι ελέγχουν τους πάντες- δημιουργούν την κίβδηλη εντύπωση πως, ξαφνικά, χάρις σ’ αυτούς και το παρασκήνιό τους, λύθηκαν ή λύνονται τα "προβλήματα".

Είναι αυτοί που αντιδρούν λυσσαλέα για να έχουν τα πάντα προσαρτημένα στο άρμα, τις διαθέσεις βιτρίνας και του πάθους για εξουσία. Είναι αποφασισμένοι ακόμα και να προσπαθήσουν να τα ξεφορτωθούν δίνοντάς τα ως "δώρο" κάπου, όπου να ‘ναι, αδιαφορώντας για την ιστορία τους και τους πολυετείς κόπους, μόνο και μόνο για να δείξουν πως αυτοί κι όχι οι άλλοι, είπαν την τελευταία λέξη.

Το έκαναν ήδη σε πολλές περιπτώσεις από τη στιγμή που ανέλαβαν τη θέση που έχουν σήμερα και το μόνο που κατάφεραν είναι να διχάσουν και να υποκινήσουν αλληλοφάγωμα στους συμπολίτες τους με το να αναμειγνύονται με φαυλότητα παντού, αντί να δημιουργήσουν πραγματικό και όχι προσχηματικό κλίμα ενότητας.

Αν είναι δυνατόν να παρουσιάζεται το πλεονέκτημα ως μειονέκτημα για να
καλύψει την αδυναμία τους και την παρατεταμένη αναποτελεσματικότητά τους.

Καταδίκασαν και καταδικάζουν σε μαρασμό με την κακόβουλη αδράνειά τους τα πάντα, εισάγοντας τα σε ατραπούς τοπικής και μη τοπικής συναλλαγής και επιχειρώντας να τα υποτάξουν σε αυταρχίες και περιστασιακά σκιώδη κέντρα αποφάσεων κατά τρόπο αντικαταστατικό, πραξικοπηματικό και αδιαφανή.

……Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού.

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.»

στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1896 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Έτσι ακυρώνεται μέσα σου κάθε πρωτοβουλία και πεθαίνει κάθε ίχνος δημιουργίας.

Καμία σημασία η αξιοσύνη, η ικανότητα, τα προσόντα, το ήθος και η καλλιέργεια.

Οι άξιοι έξω. Οι μέτριοι και οι ασήμαντοι μέσα. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

http://youtu.be/XXWZ3uAEKsw

Δεύτερη κατηγορία λασπανθρώπων είναι οι «αόρατοι συκοφάντες», οι «κάποιοι», οι «γνωστοί-άγνωστοι», που πίσω από τη δυνατότητα της ανωνυμίας που τους παρέχεται στ’ άντρα της λασπολογίας τους, επιδίδονται σε μια πρωτοφανή και ανήθικη λασπολογία, που περιλαμβάνει ασύστολα ψεύδη, ανυπόστατες κατηγορίες, συκοφαντίες και ύβρεις. Βρίζουν, επαίρονται, ασχημονούν. Δεν μ’ ενοχλεί καθόλου, όταν μια αλήθεια, που αφορά το πρόσωπο μου, ένα λάθος μου ή μια παράλειψή μου, σχολιάζονται σαρκαστικά, σατιρικά, αλλά και - ποιητική αδεία – με  μια δόση υπερβολής. Άλλωστε, τα σχόλια, ακόμα και όταν έχουν τις προηγούμενες μορφές, μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι.

Αυτά τα οποία είναι ελεεινά και τρισάθλια, είναι τα ψεύδη, οι ύβρεις και οι συκοφαντίες, που εκτοξεύουν οι ΛΑΣΠΑΝΘΡΩΠΟΙ, σαν ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ που είναι, μέσω της ανωνυμίας, που τους καθιστά περισσότερο θρασύδειλους απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Γράφουν ανώνυμα συκοφαντικά γράμματα ή διαδίδουν ύπουλα και θρασύδειλα, ψευδή πληροφόρηση που σέρνεται στους διαδρόμους και αναμεταδίδεται λανθασμένα, αυτό λέγεται λασπολογία και "ράδιο αρβύλα". Η λασπολογία αποτελεί τμήμα παλαιών και κατάπτυστων μεθόδων. Οι ύπουλοι εκβιασμοί συνιστούν τραμπουκισμούς μιας άλλης εποχής.

Διαστρεβλώνουν την αλήθεια και εξαπατούν για τις πραγματικές τους διαθέσεις και σκοπούς, παράλληλα όμως αυτολιβανίζονται, αυτή είναι η ικανότητά τους,  παρότι γνωρίζουν ότι θ’ αφήσουν πίσω τους ερείπια και διάλυση των πάντων.

Αναπαύονται στην αλαζονεία τους και την αυταρέσκειά τους, έτσι τους αρέσει.

Η διαφάνεια, που τόσος λόγος γίνεται τις μέρες μας, αποτελεί μια άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο τους. Αντίθετα η λέξη «πάρτυ» καθιερώθηκε και υιοθετήθηκε ως όρος για να δηλώσει εύστοχα την πολιτική που ασκούν ως πρωταθλητές της αδιαφάνειας και της αρπαχτής μέσω της δήθεν νομότυπης διαφάνειας.

Κάτω το "ράδιο αρβύλα" και η λασπολογία! Ζήτω η δημοκρατική ελεύθερη ηλεκτρονική επικοινωνία!

Η άμεση αντίδραση όλων μας είναι η απάντηση προς όλους αυτούς, που δεν έχουν το θάρρος της γνώμης τους και είναι έτοιμοι να κάνουν κατάχρηση των δυνατοτήτων αυτής της νέας και ευλογημένης επικοινωνίας. Η ηλεκτρονική επικοινωνία είναι η δύναμη της εποχής μας. Η διατήρηση του ήθους και της σωστής της χρήσης συνιστά καθήκον καθενός μας.

Εκείνοι που έχουν επώνυμα είναι υπαρκτοί και λένε τη δική τους αλήθεια.

Εκείνοι που είναι ανώνυμοι είναι ανύπαρκτοι και λένε τα δικά τους ψέματα.

Πιστεύω πως υπάρχει και το τίποτα του κυνικού Διογένη που είναι γεμάτο περιεχομένου... μόνο που οι λασπάνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν...