 |
| Αντώνης Τρίτσης (1937 - 1992) |
Πλησιάζοντας στην επέτειο της 25ης Μαρτίου, 25 χρόνια μετά σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης είναι επίκαιρο τώρα παρά ποτέ το ζήτημα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Στην Ιταλία η κυβέρνηση Μόντι αποφάσισε τη φορολόγηση της καθολικής εκκλησίας, στην Ελλάδα όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου και αυτοί που τη στηρίζουν είναι εντελώς επιφυλακτικοί στο ζήτημα της φορολόγησης της περιουσίας της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το ζήτημα το είχε θέσει πριν 25 χρόνια ο Αντώνης Τρίτσης που έφερε στη βουλή και ψηφίστηκε χωρίς όμως να εφαρμοστεί ποτέ στην ουσία του, το νόμο 1700/1987 που αφορούσε το ζήτημα της περιουσίας της εκκλησίας στην Ελλάδα γεγονός που προκάλεσε τότε την “οργισμένη αγανάκτηση” της ιεραρχίας της Ελλάδος που για πρώτη φορά από την αναγνώριση του ελληνικού κράτους δεν παρέστη στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών στην επίσημη επετειακή λειτουργία ενώπιον της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας του τόπου.
Αντ' αυτού η ηγεσία της εκκλησίας της Ελλάδας τέλεσε την επετειακή λειτουργία στις 31 Μαρτίου 1987 στον ιερό ναό Αγίου Παντελεήμονος Αρχανών. Εκεί ο μακαρίτης πια και γνωστός για τις ακραίες απόψεις του Μητροπολίτης
Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης αποκάλεσε τον αλησμόνητο Αντώνη Τρίτση “ Νεοσουλτάνο”.
Στην Κεφαλονιά τότε η κοινωνία ξεσηκώθηκε ένα νέο εκκλησιαστικό ζήτημα άρχισε να δημιουργείται, η τοπική εκκλησία ένιωσε τον κίνδυνο για τη δημιουργία ξανά φαινομένων που είχαν δημιουργηθεί στην περίοδο των “προκοπικών” και ο μητροπολίτης Κεφαλονιάς Σπυρίδων λειτουργώντας πυροσβεστικά εξέδωσε ανακοίνωση (φωτ.) προς τον “Ευσεβή Κεφαλληνιακόν Λαόν”.
Στην ανακοίνωση αναφερόταν η δήλωση του μητροπολίτη Φλώρινας Αυγουστίνου Καντιώτη στη συνεδρίαση της ιεραρχίας της εκκλησίας της Ελλάδος με την οποίας στην πραγματικότητα προσπαθούσε να ανασκευάσει το “Νεοσουλτάνος” προς τον Αντώνη Τρίτση για τα ησυχότερα.
Από όλη αυτή την ιστορία παραμένει ανοικτό το ζήτημα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας που είναι χρήσιμο να γίνει έστω και τώρα χάριν του έθνους που αποκαταστάθηκε στις 25 Μαρτίου αλλά και της αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης.
<< Μπροστά στο ενδεχόμενο της φορολογικής μεταρρύθμισης οι Έλληνες ιεράρχες βάλθηκαν να θρηνολογούν ότι θα χρεοκοπήσουν. Αρνούνται ότι η εκκλησιαστική περιουσία ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια (όπως πιστεύεται) και υποστηρίζουν ότι αντιστοιχεί σε 702.160.000 ευρώ... Τι μαθηματική ακρίβεια, ε; Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στη λεγόμενη αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας της Ιεράς Συνόδου που αξιοποιείται εμπορικά. Τι συμβαίνει όμως με την υπόλοιπη περίουσία; Εκτός από τα εκμεταλλεύσιμα ακίνητα και την άγνωστη κινητή περιουσία που διαθέτει η Ιερά Σύνοδος, υπάρχει ανεκμετάλλευτη ακίνητη περιουσία: 1,3 εκατομμύρια στρέμματα (βοσκοτόπια, δασικές εκτάσεις, χωράφια), καθώς και 400.000 στρέμματα με καθεστώς συνιδιοκτησίας ή με απροσδιόριστο καθεστώς. Γι’ αυτό, μαζί με τις 2.500 μονές και την περιουσία τους, το μέγεθος της εκκλησιαστικής περιουσίας υπολογίζεται από 2 δις έως 15 δις ευρώ. Πάντως οκτώ μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση (περί φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας) αποτιμούσα ν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αστρονομικό ποσό των 8 τρισεκατομμυρίων δραχμών και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναγνώρισε ότι το κράτος έπρεπε να τις αποζημιώσει με το ποσό των 7,6 τρισεκατομμυρίων δραχμών – δηλαδή με 22,5 δις! Αν η περιουσία των oκτώ μονών κυμαινόταν πριν από είκοσι χρόνια σε 7,6 τρισεκατομμύρια δραχμές, πώς μπορούμε να υπολογίσουμε την περιουσία των 2.500 μοναστηριών και ναών σε όλη τη χώρα; Εξάλλου, μέσα σε είκοσι χρόνια, με την αύξηση της τιμής των ακινήτων, τα 7,6 τρις έχουν γίνει καμιά δεκαπενταριά... Επιμένω: το ποσό αυτό αντιστοιχούσε σε οκτώ μόνο μοναστήρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνολική περιουσία των μονών της επικράτειας παραμένει άγνωστη στο κοινό: η αδιαφάνεια οφείλεται σε πλέγμα που υφαίνουν περισσότερα από 10.000 νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, «προσκυνήματα», ιδρύματα, κληροδοτήματα) μαζί με κυβερνητικά στελέχη που πρόσκεινται στην Εκκλησία. Το αποτέλεσμα είναι να προστατεύεται η εκκλησιαστική περιουσία από τα αδιάκριτα μάτια των «αντικληρικών»: στην Ελλάδα η σχέση κράτους-Εκκλησίας βρίσκεται ακόμα στην εποχή πριν από τον Ζαν Ζορές, πριν από το λαϊκό σχολείο και τον νόμο του 1905. Δικαιολογημένα λοιπόν οργιάζουν οι εικασίες και οι αυθαίρετοι υπολογισμοί, σύμφωνα με μερικούς από τους οποίους η αξιοποίησιμη εκκλησιαστική περιουσία ξεπερνά τα 5 τρις ευρώ, άρα καλύπτει άνετα το δημόσιο χρέος. >>
Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από άρθρο της Κας Σ. Τριανταφύλλου στο www. Athensvoice.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή